Benim hikayemde 15 yasimda basliyor. Öyle bir hikayeki nasil oldugunu
ben bile anlamiyorum hala! 15 yasindaydim. O hem okul hem mahalle hemde
apartman arkadasimdi.Baaslangicta sadece arkadastik ben öyle sanmistim
sonra nasil oldu anlamdim kendini sevdirmeyi basardi..sevdim
gercektende cok sevdim ama bunu ikimizde birbirimize
söyleyemiyorduk.Bende kiz oldugum icin ondan bekliyorddum tabiki.
1 sene sadece bakismalarla sevdigimizi söyleyemeden gecti.Bir sabah
kalktigimda beni baska birisi icin istemeye geleceklerini ögrendim
karsi ciktim yalvardim ama dinletemedim.Gelenler zenginmis beni mutlu
edecekmis
Peki o ne yapti gözlerime bakamadi artikonu sevmedigimi düsündü
sanirim. Ama ben yinede beni alir götürür diye bekledim ama olmadi.
Dügün günüm(benim icin ölüm günüm) gelmisti artik.Dügüne gelmedimi diye
düsüneceksiniz geldi cok uzun bir zaman sonra ilk kez görmüstüm. Sac
sakal birbirine karismisti son kez gözlerimin icine bakti mutluluklar
diledi ve gitti..
Benim icin hersey bitmisti artikyanimda bir yabanciyla yeni bir hayata
basladim.Seneler gecti cocuklarimda oldu ama onlar bana belki herseyi
unutturdu ama onu asla.
Seneler sonra gördüm onu bana sadece ``seni ne kadar cok sevdigimi söyleyemedim keske söyleyebilseydim´´ dedi.
Sonradan ögrendimki hic evlenmemis hic unutmamis bir gün sevdigini
söyleyecegi günü beklemis.. Ah ne olurdu bu seneler önce olsaydi
yanimda o olsaydi cocuklarimin babasi o olsaydi.
Para ile mutluluk olur diyenlere son sözüm.Eger kalbin bir baskasina
ait ise dünyanin en zendgini olsan ne fayda yine aglar kahrolursun.
Allah kimseyi sevdiginden ayirmasin!
parasiz hayat olmazmis....yalvardim yakardim ama karsi koyamadim
babasiz da olmanin verdigi aciyla beni onunla nisanlandirdilar. Ölmek
istedim ama yapamadim.
Anasayfa 
Mesaj Sayısı
Nerden
Rep Puanı
Konu: Düğüηüмє Gєlмişтi 
Çarş. Eyl. 30, 2009 8:44 am
